ΦΥΛΑΧΤΑ ΜΕ ΕΓΧΑΡΑΚΤΟΥΣ ΛΙΘΟΥΣ

Τις πέτρες με χαραγμένες παραστάσεις τις συναντάμε σε πολλούς λαούς και πολλούς πολιτισμούς στη διάρκεια της Ιστορίας.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν πως χαράζοντας το κατάλληλο σύμβολο πάνω σε μία πέτρα, ισχυροποιούσαν την δύναμη που ήδη υπήρχε στην πέτρα. Το πιο συνηθισμένο σύμβολο στην Αίγυπτο ήταν ο σκαραβαίος, που συμβόλιζε την αναγέννηση και την μετενσάρκωση, και το unjat (βλ. λήμμα κορνεόλη)

  Στην Αλεξάνδρεια των πρώτων μεταχριστιανικών χρόνων, η χρήση των φυλαχτών από χαραγμένους λίθους, ήταν διαδεδομένη σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού. Η εποχή κυριαρχείται από τις διδασκαλίες των Γνωστικών, μία ελιτίστικη φιλοσοφική σχολή, που ανάμιξε Ελληνικές, Αιγυπτιακές και Χριστιανικές ιδέες. Οι Γνωστικοί αρέσκονταν σε ένα περίπλοκο, ασαφή και ακατανόητο συμβολισμό, που αποτυπωνόταν στα φυλαχτά τους. Η πιο χαρακτηριστική μορφή σε αυτά τα φυλαχτά, ήταν η μυστηριώδης θεότητα Αβρασάξ (Abraxas). Τα γράμματα της λέξης Αβρασάξ, σύμφωνα με την ελληνική αρίθμηση, αθροίζονται στον αριθμό 365 (α=1, β=2, ρ=100, α=1, σ=200, α=1, ξ=60)

Η εικόνα του Αβρασάξ, με κεφάλι πουλιού, και φίδια στα πόδια. Οι ακατανόητες λέξεις περιμετρικά, έχουν μεταφραστεί: ΙΑΩ καταστροφέας και δημιουργός.

   Οι λαοί της Μεσοποταμίας, Βαβυλώνιοi, Χετταίοιi κ.λ.π χάραζαν κυλινδρικούς σφραγιδόλιθους και δακτυλιόλιθους, που είχαν μία ανάμικτη χρησιμότητα, για σφράγιση, αλλά και για προστασία από υπερφυσικές δυνάμεις. Η αστρολογία επίσης, επινοήθηκε από τους Μεσοποτάμιους λαούς, γι αυτό χάραζαν αστρικά και πλανητικά σύμβολα στους σφραγιδόλιθους.

Οι Ρωμαίοι γνώρισαν την αστρολογία από αυτούς τους λαούς, και είχαν σε μεγάλη υπόληψη τους αστρολόγους και την γνώση τους. Στα κοσμήματα που φορούσαν συχνά είχαν χαραγμένα ζωδιακά ή πλανητικά σύμβολα, όπως στο περίφημο cameo Gemma Augusta.

Κατά την διάρκεια του μεσαίωνα είχε χαθεί η τέχνη της χάραξης των λίθων. Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης που έβρισκαν χαραγμένους λίθους από παλαιότερες εποχές, πίστευαν ότι το σχέδιο είχε χαραχτεί με θεϊκή παρέμβαση, και είχαν σε μεγάλη εκτίμηση αυτές τις πέτρες που θεωρούνταν ισχυρά φυλαχτά και γούρια. Επίσης σε μεγάλη εκτίμηση είχαν τις πέτρες που όντως είχαν κάποιες παραστάσεις από φυσικού τους, όπως ο οφθαλμοαχάτης, που θεωρείτο ότι προστάτευε από το κακό μάτι.

  Το μεσαιωνικό αυτό μενταγιόν, ανήκε στην σπουδαία συλλογή έργων τέχνης του Sir Hans Sloane, η οποία περιήλθε στην κυριότητα του Βρετανικού μουσείου. Περιέχει δύο οφθαλμοαχάτες, και αστρικούς συμβολισμούς. Βρίσκεται στο τμήμα του μουσείου: Department of Natural and Artificial Rarities. Στο τμήμα αυτό περιλαμβάνονται αντικείμενα που δημιουργήθηκαν από την συνέργια της φύσης και της ανθρώπινης δημιουργικότητας.

  Στη Μέση Ανατολή υπήρχε η δοξασία ότι οι γαλανομάτηδες άνθρωποι, ματιάζουν τους άλλους ανθρώπους. Γι αυτό κρεμούσαν γαλάζιες χάντρες, για να προστατευτούν, εφαρμόζοντας την λεγόμενη αρχή της συμπαθείας : similia similibus curantur, δηλαδή τα όμοια θεραπεύονται από τα όμοιά τους. Η συνήθεια για κρέμασμα γαλάζιων χαντρών παραμένει μέχρι σήμερα.