|
Κατα τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα ένας σημαντικός αριθμός Ελλήνων εβραίων συνελήφθησαν από τους Γερμανούς και εστάλησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με τα γνωστά φρικτά αποτελέσματα. Είναι όμως πολύ λίγα πράγματα γνωστά σχετικά με το τι απέγινε η κινητή περιουσία (χρυσαφικά κ.λ.π.) των δυστυχισμένων αυτών ανθρώπων.
Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μαρτυρία που φωτίζει αυτό το θέμα έδωσε στη δίκη του το 1946 ένας συνεργάτης των Γερμανών που λεγόταν Ρεκανάτης, γιος ελληνοεβραίου και γερμανίδας, ο οποίος είχε πρωτοστατήσει στον εκτοπισμό των Εβραίων από το νησί της Ρόδου. Ο Ρεκανάτης περιγράφει την σύλληψη των 1000 εβραίων της Δωδεκανήσου: "Εκεί στη Ρόδο είχαν συλληφθεί όλοι οι Εβραίοι των Δωδεκανήσων από 16 έως 60 ετών. Με ένα καράβι μεταφέρθηκαν πρώτα στο Χαϊδάρι και από εκεί,υποθέτω, στα γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Οι Γερμανοί που προανέφερα πήραν μαζί τους από τη Ρόδο εννέα βαλίτσες με αλυσιδίτσες, διαμάντια, ράβδους χρυσού και άλλα χρυσαφικά που παρέδωσαν στην Αθήνα στον Μάχερ, διοικητή των Ες-Ες. "
Στη συνέχεια ο Ρεκανάτης περιγράφει τον τρόπο που τα λάφυρα των Γερμανών από τις εβραικές οικογένειες υπεξαιρέθηκαν από τους γερμανούς αξιωματικούς οι οποίοι τα εμπορεύτηκαν για λογαριασμό τους και τα διοχέτευσαν σε έλληνες συνεργάτες τους σαραφηδες και κοσμηματοπώλες (οι οποίοι κατονομάζονται).
Αυτή είναι μία άλλη άγνωστη επαχθέστερη μορφή μαυραγοριτισμού. Μία άθλια επιχειρηματική δραστηριότητα με συνεταίρους έλληνες και γερμανούς της οποίας το πραγματικό κεφάλαιο είναι το αίμα των ελλήνων εβραίων