Μοκούμε ονομάζεται μία διακοσμητική τεχνική που επινοήθηκε από Ιάπωνες μεταλλουργούς τον 17ο αιώνα. Τη χρησιμοποιούσαν για να κατασκευάζουν περίτεχνες λαβές και θήκες σπαθιών, για τους πολεμιστές samurai , και τις περίφημες tsuma, που ήταν οι προφυλακτήρες του χεριού στα σπαθιά τους.
Μοκούμε θα πει «νερά ανεπεξέργαστου ξύλου», και είναι ακριβώς αυτή η όψη που δίνει η τεχνική στην επιφάνεια του μετάλλου. Με τα χρόνια η χρήση της Μοκούμε επεκτάθηκε και στην κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων και κοσμημάτων.
Για να κατασκευαστεί ένα αντικείμενο Μοκούμε, γίνεται συγκόλληση επάλληλων φύλλων μετάλλου (το ένα πάνω στο άλλο).Τα φύλλα αυτά είναι κράματα τα οποία έχουν διαφορετικούς χρωματισμούς. Αφού συγκολληθούν με κατάλληλο τρόπο και σφυρηλατηθούν μαζί, σχηματίζουν επιφανειακά, τα «νερά του ξύλου».Παραδοσιακά οι Ιάπωνες χρησιμοποιούσαν τα κράματα shakudo (4% χρυσό, 96% χαλκό), Shibuichi (20% ασήμι, 80% χαλκός) και Kuromido (99% χαλκός, 1% αρσενικό) . Σήμερα χρησιμοποιούνται κράματα τιτανίου, πλατίνας, σιδήρου, χαλκού μπρούτζου και νίκελ, καθώς και χρυσός διαφόρων καρατιών και χρωματισμών, και επιτυγχάνονται πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Για την επιτάχυνση της διαδικασίας και την διευκόλυνση τους οι σημερινοί τεχνίτες χρησιμοποιούν ηλεκτρικό φούρνο για την από κοινού συγκόλληση των φύλλων, και υδραυλική πρέσσα για την συμπίεση τους.
Μεταλλικά ελάσματα (φύλλα) κατασκευασμένα με την τεχνική Μοκούμε. Αριστερα ;ασήμι και σίδηρος. Δεξιά:Χαλκός και ασήμι.
Normal 0 MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
Βραχιόλι στο οποίο έχει χρησιμοποιηθεί η τεχνική mokume. Τα μέταλλα για το mokume στην επιφάνεια του βραχιολιού, είναι ασήμι και χαλκός.
