ΕΜΠΟΡΙΟ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ

  Η εταιρία made by the people for the people έχει έδρα το Λονδίνο και ασχολείται με την κατασκευή κοσμημάτων και αξεσουάρ. Τα κοσμήματα της made κατασκευάζονται εξ ολοκλήρου σε κοινότητες της ανατολικής Αφρικής και ειδικά στην Κένυα. Η made αναλαμβάνει την εκπαίδευση των εργαζομένων και τους παρέχει ικανοποιητικούς μισθούς για να ζουν αξιοπρεπώς. Οι καταξιωμένοι designers που συνεργάζονται με την εταιρία μεταβαίνουν οι ίδιοι στην Αφρική όπου εκπαιδεύουν και καθοδηγούν τους εργαζόμενους (δες το βίντεο του CNN).

   Η φιλοσοφία της made είναι πως οι άνθρωποι δεν χρειάζονται ελεημοσύνη για να βγουν από τον κύκλο της φτώχιας και της εξαθλίωσης, αλλά χρειάζονται δουλειές που θα τους εξασφαλίζουν εισόδημα και αξιοπρέπεια. Το σύνθημα είναι trade not aid ( εμπόριο όχι ελεημοσύνη). Πίσω από αυτό το εγχείρημα βρίσκεται η Cristina Cisilino η οποία αφού εργάστηκε επί χρόνια στον χώρο της μόδας προσπάθησε να ενσωματώσει σε μία προσπάθεια τη μόδα, την αγάπη της για την Αφρική και τις αρχές της σχετικά με το έντιμο εμπόριο. 

  Και αν αναρωτηθεί κάποιος σε τι διαφέρει αυτού του είδους η παραγωγή από τα εργοστάσια στην Ασία, η απάντηση είναι πως απλά δεν υπάρχει καμμία σχέση. Στην Ασία οι εργάτες δουλεύουν κάτω από εξουθενωτικές συνθήκες και την υπεραξία που προκύπτει την κερδίζει ο ασιάτης επιχειρηματίας και η δυτική πολυεθνική. Οι εργαζόμενοι παίρνουν ψίχουλα.

   Με βάση τις αρχές του έντιμου εμπορίου, οι δυτικοί που έχουν το πάνω χέρι δεν ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους, αλλά τους δίνουν ένα σεβαστό ποσοστό από την τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής για το προιόν. Για να αντληφθούμε πόσο ακραία μορφή εκμετάλλευσης υπάρχει από τις δυτικές πολυεθνικές προς τους εργαζόμενους του τρίτου κόσμου, αλλά και προς  τους δυτικούς καταναλωτές θα αναφέρουμε τα αποτελέσματα μελετών αμερικανικών πανεπιστημίων. Αν ένας δυτικός καταναλωτής πληρώνει 100 δολάρια για ένα π.χ. επώνυμο αθλητικό παπούτσια (αλλά και για τις  ηλεκτρονικές συσκευές, τα παιδικά παιχνίδια, τον καφέ και άλλα προιόντα), έχει πληρωθεί για τα υλικά και την εργασία μόνο ΕΝΑ (!) δολάριο. Τα υπόλοιπα 99 δολάρια είναι για έρευνα, διακίνηση, διαφημιστικά έξοδα (να πειστούμε να χρυσοπληρώσουμε την ετικέτα), εμπορικό κέρδος και φόρους. Πρόκειται για μία στρεβλή και άθλια πρακτική που όλοι υφιστάμεθα, και μόνο λίγοι ενημερωμένοι και ευαίσθητοι άνθρωποι προσπαθούν να αντιδράσουν, προωθώντας τις αρχές του έντιμου εμπορίου (Fair trade)