|
Στην βιομηχανία των ρολογιών στις μέρες μας οι εταιρίες μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες. Από τη μια είναι αυτές που παράγουν μόνο ρολόγια, και οι περισσότερες είναι ελβετικές και από την άλλη τα brands που δραστηριοποιούνται σε πολλούς χώρους, ρούχα, αξεσουάρ, αρώματα, κ.α. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν την παραγωγή η κάθε μια από αυτές τις ομάδες είναι διαφορετικός.
Στην πρώτη κατηγορία τα ρολόγια που παράγονται κάθε χρόνο ακολουθούν την παράδοση της εταιρίας, παρακολουθούν τις τεχνολογικές εξελίξεις και καινοτομίες και τις ενσωματώνουν στα ρολόγια τους, έχουν μηχανικούς μηχανισμούς και σέβονται τις προτιμήσεις των πελατών τους που κυρίως είναι κάποιοι που δεν θέλουν απλώς να βλέπουν την ώρα, αλλά κάποιοι που αγαπούν τα ρολόγια δηλαδή οι συλλέκτες. Η δεύτερη κατηγορία που είναι τα ρολόγια μόδας που παράγονται από τα brands, ενδιαφέρονται κυρίως για την εμφάνιση του ρολογιού, έχουν σχεδόν πάντα quartz μηχανισμούς, και παράγουν ρολόγια που ταιριάζουν με τη συνολική εικόνα που προτείνουν στους καταναλωτές για εκείνη τη σεζόν.
Δεν μπορούμε παρ’ όλα αυτά να πούμε ότι μένουν εντελώς ανεπηρέαστοι οι μεν από τους δε. Τα τελευταία πέντε χρόνια για παράδειγμα το μέγεθος των ρολογιών όλο και μεγαλώνει. Κάποια μοντέλα έφτασαν σε διάμετρο το 65 mm που είναι το όριο ακόμη και για ένα μεγάλο καρπό. Το μεγάλο μέγεθος των ρολογιών επέτρεψε και στις εταιρίες να κατασκευάσουν μηχανισμούς και πολλές λειτουργίες και αυτοματισμούς.
Επειδή όλη η ιστορία της μόδας έχει να κάνει με κύκλους, ο κύκλος των πολύ μεγάλων ρολογιών φαίνεται να κλείνει. Αυτό ίσως έχει να κάνει με την οικονομική κρίση όπου οι άνθρωποι θέλουν να αποφεύγουν την επίδειξη. Ίσως πάλι επειδή το μάτι μας κουράζεται να βλέπει τις ίδιες φόρμες και ψάχνουμε πάντα για το καινούργιο. Η αλλαγή αυτή δεν έρχεται ξαφνικά αλλά σταδιακά θα δούμε τα μεγέθη να μικραίνουν Θα μας προκαλούσε έκπληξη άλλωστε να βλέπαμε σήμερα σε ανδρικό χέρι ένα ρολόι όπως αυτό που φαίνεται στο χέρι του Φρανκ Σινάτρα από τις αρχές της δεκαετίας του 1960.