|
Αντιγράφουμε το άρθρο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, από το τελευταίο τεύχος της Lifo
«Τώρα που καταρρέει η παράγκα του Αλογοσκούφη (με τους τσίγκινους θυρεούς τους αγορασμένους με δάνεια) αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να δώσει χαρακτήρα στη χώρα αυτή διεθνώς. Πέρα από τα νησιά, την όμορφη φύση κ.λπ. που τα διαχειρίζεται ένα δυσκίνητο και φτηνούτσικο τουριστικό σύστημα, είναι πιασαφές ότι είμαστε παλιοχαρακτήρες - ακόμα και στο ευρωπαϊκό κλαν: ψεύτες, αλαζόνες, λαμόγια. Από τον έσχατο μέχρι τον κυβερνήτη. Στο επιχειρείν, πέρα από μια χούφτα έντιμους ανθρώπους-νησιά με προσωπική πετριά, είμαστε γελοίοι - οι τραγελαφικές περιπτώσεις «επιτυχημένων» που περιγράφει με πύρινο σαπούνι το «Πρώτο Θέμα» κάθε Κυριακή (Ο Καραγκιόζης μπίζνεσμαν). Οπότε, μάλλον διά της ευθείας οδού ποτέ δεν θα σταθεί διεθνώς αυτό το έθνος με τον προβληματικό ψυχισμό και τα δεκάδες συμπλέγματα που άφησε πίσω της η ανελευθερία. Και ποια είναι η πλάγια οδός; Έχω μόνο μια απάντηση: οι Καλλιτέχνες και οι τρελοί.»
Και αφού αναφέρεται στον Καβάφη, τον Σεφέρη την Μελίνα την Αλεξίου την Παπαγκίκα τον Χατζηδάκη, καταλήγει
«Ναι, είμαι σίγουρος ότι μόνο η Τέχνη και οι τρελοί μπορούν να ξαναβάλουν την Ελλάδα στο χάρτη - όχι το Κράτος που εξακολουθητικά αποδεικνύεται διεφθαρμένο. Μόνο που κι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς ότι όσα παραδείγματα αναφέραμε ανήκουν σε περασμένες εποχές και σήμερα, εν πολλοίς, η καλλιτεχνική Ελλάδα κινείται μεταξύ κοσμικότητας, μιμητισμού ή σαχλαμάρας.
Οι λαμπρές εξαιρέσεις (π.χ. ο μέγιστος, ξενιτεμένος Λουκάς Σαμαράς) απλώς επιτείνουν τη μελαγχολία.»
Στην 8η σελίδα της τελευταίας Lifo που είναι το επιτυχημένο προσωπικό στοίχημα του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου.
https://www.incnet.ondsl.gr/lifo/LIFO_150.pdf