Είναι μία ποικιλία λαβραδορίτη, σε γαλακτερή απόχρωση  με γαλάζιο ιριδισμό. Εξ΄ αιτίας αυτού μπορεί να συναντήσετε την φεγγαρόπετρα με την ονομασία λευκός λαβραδορίτης. Ο ιριδισμός αυτός γίνεται αντιληπτός όταν στρέφουμε ελαφρά την πέτρα κάτω από το φως και μοιάζει σα να μετακινείται μία ιριδίζουσα γραμμή πάνω στην επιφάνεια της. Το οπτικό αυτό φαινόμενα στην περίπτωση της φεγγαρόπετρας  έχει την ειδική ονομασία  adularscence.  Η φεγγαρόπετρα είναι ημιδιάφανη και συνήθως κόβεται σε κοπή καμπουσόν. Παλαιότερα έχουν χρησιμοποιηθεί και οι πιο εύηχες ονομασίες σεληνίτης και σεληνόλιθος. Σπανιότερα χρησιμοποιείται και η ονομασία andularia, από τα όρη Andula της Ελβετίας όπου πρωτοεντοπίστηκε.

   Ήταν η αγαπημένη πέτρα των σχεδιαστών κοσμημάτων του ρυθμού Art Nouveau. Η μεγαλύτερη ποσότητα που διακινείται διεθνώς  σήμερα προέρχεται από τη Σρι Λάνκα. Μικρότερες ποσότητες υπάρχουν σε Βραζιλία Η.Π.Α. και Αυστραλία.

Καρφίτσα κατασκευασμένη από τον Αυστριακό Ferdinand Hauser, το 1912. Για την κατασκευή της ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε χρυσό και σμάλτο. Η καμπουσόν πέτρα και οι 13 σταγόνες είναι φεγγαρόπετρες. Βρίσκεται στο Μητροπολιτικό μουσείο τέχνης της Νέας Υόρκης. Δεξιά φεγγαρόπετρα από την Ινδία