• Αρχική ΣελίδαΛεξικό → Διαμάντι (Diamond)
    Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

    Διαμάντι (Diamond)

    Το πιο σκληρό υλικό στη φύση, και συγχρόνως το πιο ακριβό και το πιο δημοφιλές.

    Το όνομα διαμάντι-diamond προέρχεται από την Ελληνική λέξη αδάμας δηλαδή αδάμαστος, γιατί λόγω της σκληρότητάς του δεν μπορούσε να υποστεί καμία κατεργασία.

    ΙΣΤΟΡΙΑ 

    Πρώτος χρησιμοποιεί την λέξη «αδάμας» ο Ησίοδος, αναφερόμενος σε « μέταλλον ισχυρόν αδάμαστον». Κατά τους ποιητές οι θεοί γνώριζαν το μυστικό της κατασκευής του αδάμαντος και κατασκεύαζαν με αυτόν, αντικείμενα με υπερφυσική αντοχή, όπως την «άλυσσον του Προμηθέως» ή το «κράνος του Ηρακλέους». Στον «λίθον αδάμαντα» πρώτος αναφέρεται ο Θεόφραστος. Πάντως μέχρι και την εποχή που ο Ρωμαίος φυσιοδίφης Πλίνιος ο πρεσβύτερος έγραφε την «Φυσική Ιστορία» η λέξη αδάμας, περιελάμβανε εκτός από τα διαμάντια το κορούνδιο και γενικώς όλους τους λίθους με μεγάλη σκληρότητα, δηλαδή όσους ήταν δύσκολη η επεξεργασία τους. Οι Ινδοί επίσης γνώριζαν τα διαμάντια τουλάχιστον το 300 π.Χ. Στα Βουδιστικά κείμενα Αγκιτάρα Νικάγυα, και στα Σανσκριτικά κείμενα Αρθασάτρα του 300 π.Χ. αναφέρονται τα διαμάντια με θαυμασμό για τις ιδιότητές τους, τη σκληρότητα και τη λάμψη τους. Τα μέλη της κάθε κάστας των Ινδών, δικαιούντο να κατέχουν ένα μόνον χρώμα διαμαντιού.

    Οι βασιλείς μόνον είχαν δικαίωμα κατοχής διαμαντιών από όλα τα χρώματα Ακόμα χειρότερα, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο IX τον 13ο αιώνα στη Γαλλία, ψήφισε νόμο ότι μόνον ο βασιλιάς, (δηλαδή ο εαυτός του), μπορούσε να κατέχει διαμάντια. Μετά τους Ρωμαίους και για 1000 περίπου χρόνια, τα διαμάντια εξαφανίστηκαν από την Ευρώπη. Αυτό συνέβη γιατί οι πρώτοι Χριστιανοί αντιμετώπιζαν τα διαμάντια με καχυποψία, γιατί ήδη τα χρησιμοποιούσαν οι ειδωλολάτρες σαν φυλαχτά. Τον μεσαίωνα αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για τα διαμάντια.

    Πρέπει να σημειώσουμε ότι τις παλαιότερες εποχές, ήταν πολύ μικρό το ενδιαφέρον των ανθρώπων για τα διαμάντια, γιατί πριν την επινόηση της κοπής μπριγιάν, κανείς δεν είχε αντιληφθεί την λαμπρότητα που μπορεί να εκπέμψει αυτή η πέτρα. Η σύγχρονη ιστορία του διαμαντιού αρχίζει το 1456, όταν ο Louis Berquen ανακαλύπτει ότι μπορούμε να επεξεργαστούμε το διαμάντι, χρησιμοποιώντας την ίδια του την σκόνη, και να μετασχηματίσουμε τα ακανόνιστα κρύσταλλα σε κανονικά ακτινοβόλα πολύεδρα. Οι μαθητές του Berquen εξαπλώθηκαν στις Ευρωπαϊκές πόλεις και κυρίως στο ʼμστερνταμ και την Αμβέρσα και τις κατέστησαν το κέντρο της μετέπειτα ανθούσας βιομηχανίας της επεξεργασίας των διαμαντιών. Πολλές κοπές των διαμαντιών έχουν δοκιμαστεί από το 1456 και μετά. Ή πιο πετυχημένη διαχρονικά κοπή είναι η κοπή μπριγιάν που πρότεινε το 1919 ο Marcel Tolkowski (βλ. ταγιάρισμα), Τα μπριγιάν (στιλβαδάμαντες ή αμφίεδροι αδάμαντες) είναι έκτοτε ο κυρίαρχος τύπος κοπής των διαμαντιών. Η έκρηξη στη ζήτηση του διαμαντιού συνέβη στο τέλος του 19ου αιώνα και μετά, όπου βελτιώθηκε πολύ η ικανότητα των τεχνιτών για περίτεχνες κοπές με εντυπωσιακά αποτελέσματα, αλλά και τις μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες των εταιριών εξόρυξης και κοπής.




          Το εξώφυλλο της περίφημης μελέτης του Tolkowski, που καθόρισε τον τρόπο που πρέπει να γίνεται η κοπή και επεξεργασία των διαμαντιών.


    ΟΡΥΚΤΟΛΟΓΙΑ 

    Η σύσταση του διαμαντιού είναι από καθαρό άνθρακα, όπως π.χ. και του κοινότατου γραφίτη στα μολύβια μας. Κατά το στάδιο της δημιουργίας όμως των διαμαντιών, πριν από περίπου 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια συνυπήρξαν οι σπάνιες συνθήκες της πολύ υψηλής πίεσης με τις πολύ μεγάλες θερμοκρασίας ώστε ο άνθρακας να μετατραπεί σε διαμάντι. Η σκληρότητα του είναι 10 στην κλίμακα Μο , η μεγαλύτερη που υπάρχει στη φύση. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα υλικό να χαράζει το διαμάντι, οπότε το διαμάντι παραμένει αναλλοίωτο ( Μία ακόμα σημασία της φράσης : Diamonds are forever). Παρά την σκληρότητα του είναι εύθραυστο, σπάζει εύκολα δηλαδή αν πέσει ή αν χτυπηθεί, ειδικά υπό κάποιες διευθύνσεις. Λόγω της μεγάλης διαφάνειας, της ισχυρής διάθλασης και του έντονου διασκεδασμού του φωτός, παρουσιάζει μία εντελώς εξαιρετική ιδιάζουσα λάμψη την αδαμαντοειδή λάμψη. Τα χρώματα που το συναντάμε στη φύση είναι άχρωμο, κιτρινωπό ανοιχτό καφέ ή γκρι. Έχει πολύ ψηλό σημείο τήξης , λειώνει δηλαδή στους 3547ο C, το ειδικό του βάρος είναι 3,25 και κρυσταλλώνεται στο κυβικό κρυσταλλογραφικό σύστημα.

         


    ΓΕΜΟΛΟΓΙΑ  

    Για να περιγράψει  πλήρως ένα διαμάντι ο ειδικός γεμολόγος, αρκούν 4 χαρακτηριστικά του, που το προσδιορίζουν και καθορίζουν την αξία του. Λόγω του τεράστιου ενδιαφέροντος του κοινού για τα διαμάντια, και προφανώς λόγω των πολλών αμφισβητήσεων στην αποτίμησή τους, καθιερώθηκε το πρότυπο αξιολόγησης, τα 4 C.Τα 4C είναι 4 παράμετροι που περιγράφουν με αρκετή ακρίβεια ένα διαμάντι. Τα 4 C είναι: βάρος, καθαρότητα, χρώμα και κοπή. Έτσι ένα διαμάντι που περιγράφεται σαν : βάρος 2 καράτια, καθαρότητα VS1, χρώμα F, και κοπή excellent cut round brilliant, μπορεί να ταυτοποιηθεί από έναν ειδικό, (να μας πει αν είναι αυτό που βλέπει), όπως και την τρέχουσα αξία του. Για τα πρότυπα αυτά συμφώνησαν οι πλέον αναγνωρισμένοι Οργανισμοί παγκοσμίως, που είναι το GIA(Gemological Institute of America), AGS (American Gem Society) ,και το HRD (Diamond High Council) που εδρεύει στην Αμβέρσα.

        1ο C) Βάρος –Carat:Το βάρος της πέτρας σε καράτια. Όσο μεγαλύτερη είναι η πέτρα ανεβαίνει και η τιμή ανά καράτι, λόγω της σπανιότητας των μεγάλων πετρών. Εκδίδεται εβδομαδιαίος τιμοκατάλογος το Rapaport Diamond Report για την τιμή καρατιού και για τις διάφορες ποιότητες διαμαντιών. Όταν λέμε «συνολικό βάρος σε καράτια» για ένα κόσμημα, εννοούμε το βάρος συνολικά όλων των διαμαντιών που υπάρχουν στο κόσμημα.

         2o C)Καθαρότητα- Clarity : Με τον όρο αυτό περιγράφουμε την ποιότητα του εσωτερικού της πέτρας. Συγκεκριμένα, ο εκτιμητής χρησιμοποιώντας φακό μεγέθυνσης Χ10 βαθμολογεί το διαμάντι, για εγκλείσεις, ρωγμές, στίγματα, συννεφάκια, και οποιαδήποτε ατέλεια μπορεί να υποβαθμίσει την ποιότητα της πέτρας. Οι 10 διαβαθμίσεις της κλίμακας καθαρότητας που έχει καθορίσει το GIA είναι

     IF -Internally Flawless Απολύτως καθαρό. Δεν φαίνεται το παραμικρό στίγμα με τον φακό.
     VVS1- Very Very-Slightly-Imperfect. (1) Έχει ένα απειροελάχιστο σημαδάκι μόλις
    ορατό με τον φακό.
     VVS2-Very-Very-Slightly- Imperfect (2) To σημαδάκι είναι λιγάκι μεγαλύτερο
     VS1-Very Slightly Imperfect (1) Υπάρχει κάποια ατέλεια σχεδόν αόρατη με γυμνό μάτι.
     VS2- Very Slightly-Imperfect (2)  Ατέλεια δύσκολα ορατή με γυμνό μάτι.
     SI1-Slightly Imperfect (1)  Μεγαλύτερης έκτασης ατέλειες, δύσκολα ορατές με γυμνό μάτι.
     SI2-Slightly Imperfect (2)  Ακόμα μεγαλύτερες ατέλειες, ορατές μόνον υπό κάποια γωνία.
     I1-Imperfect(1)  Ατέλειες ορατές με γυμνό μάτι
     I2-Imperfect (2)  Ατέλειες εύκολα ορατές με γυμνό μάτι.
     I3-Imperfect (3)  Πολλές ορατές ατέλειες.

     

         3ο C) Χρώμα-Color. Το πιο δημοφιλές και πιο ακριβό είναι το απολύτως άχρωμο διαμάντι. Όσο πιο πολύ σκούρο είναι ένα διαμάντι τόσο θεωρείται κατώτερης ποιότητας. Το GIA έχει καταρτίσει ένα κατάλογο για την κατάταξη των διαμαντιών με βάση το χρώμα.

    D-E: Απολύτως άχρωμα.
    F-I : Είναι άχρωμα για τον μη ειδικό.
    J-L: Μικρά ίχνη χρώματος εμφανίζονται.
    M-Z: Συνολικά βγάζει μία κιτρινωπή απόχρωση.
    Τα διαμάντια που έχουν άλλα χρώματα, μπλε, ροζ, κ.λ.π. δεν υπάγονται σε αυτή την κατάταξη. Ονομάζονται Fancy (φανταχτερά), και αν το χρώμα τους είναι φυσικό, είναι σπανιότατα και πολύ ακριβά. Συνήθως όμως τα Fancy είναι κάποια διαμάντια με μέτρια απόχρωση, που γίνεται τεχνητός χρωματισμός με laser για να αυξηθεί η εμπορικότητα τους.

         4ο C)Κοπή-Cut: Από τα 4 χαρακτηριστικά του διαμαντιού, η κοπή, έχει την μεγαλύτερη δυσκολία για να βαθμολογηθεί, από τον εκτιμητή. Πρέπει δηλαδή να προσδιορίσει ο ειδικός, κατά πόσον ακολουθήθηκαν οι αυστηρές μαθηματικές προδιαγραφές που χαρακτηρίζουν μία κοπή σαν «ιδανική» ή «εξαιρετική» κλπ. Οι γωνίες που θα σχηματίζουν οι έδρες μεταξύ τους, ο αριθμός των εδρών, το ύψος του στέμματος, το ύψος του κώνου, και πολλές άλλες αναλογίες μεταξύ των διαστάσεων προσδιορίζουν τον χαρακτηρισμό της κοπής. Οι αναλογίες αυτές περιγράφηκαν από τον Tolkowski , και αν ακολουθηθούν επακριβώς δίνουν την μέγιστη αντανάκλαση του φωτός μέσα από το διαμάντι, και την μέγιστη λαμπρότητα του.

    Επειδή η αγορά δίνει μεγάλη σημασία στα καράτια, και δεδομένου ότι με την κοπή μπριγιάν υπάρχει μεγάλη σπατάλη υλικού, πολλές φορές τα διαμάντια δεν κόβονται στις καθορισμένες αναλογίες ώστε να υπάρχει όφελος στο βάρος έχοντας με αυτό τον τρόπο απώλεια στη λάμψη. Συχνά μπερδεύουμε τον όρο «κοπή» , με το «σχήμα» της πέτρας .Σαν στάνταρ σχήμα θεωρείται το στρογγυλό σχήμα με κοπή μπριγιάν Τα υπόλοιπα σχήματα λέγονται Fancy (φανταχτερά) , και είναι η μπαγκέτα (baguette) καρδιά (heart), σταγόνα (pear), briolette, princess, marquise κ.α.

    ΕΞΟΡΥΞΗ - ΔΙΑΝΟΜΗ

    Η εξόρυξη και διανομή του διαμαντιού είναι μία βιομηχανία εξόχως μονοπωλιακή. Δεν γνωρίζω να υπάρχει άλλο είδος στο παγκόσμιο εμπόριο, που να ελέγχεται από τόσο λίγους παίκτες. Η εταιρία De Beers ιδρύθηκε το 1888 από τον Βρετανό Cecil Rhodes. Σήμερα ελέγχει πάνω από το 40% των ορυχείων που παράγουν τα διαμάντια σε ακατέργαστη μορφή, και πάνω από το 80% της χονδρικής διακίνησης των διαμαντιών μέσα από την θυγατρική της Diamond Trade Company (DTC) που εδρεύει στο Λονδίνο. Από αυτή την θέση της η εταιρία μπορεί να ελέγχει τις τιμές, τις νέες αγορές, τους τρόπους προώθησης και συνολικά την όλη διακίνηση του προϊόντος. Τα τελευταία χρόνια όμως η κυριαρχία της εταιρίας έχει μάλλον πτωτικές τάσεις. Συνολικά παράγονται ετησίως 130.000.000 καράτια ή 26.000 κιλά διαμαντιών, αξίας 9 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Από αυτά το 49% παράγεται στην κεντρική και νότια Αφρική. Η παραγωγή του διαμαντιού είναι μία διαδικασία εξαιρετικά επίπονη, καθότι για ένα μόλις καράτι διαμαντιού καλής ποιότητας, πρέπει να μετακινηθούν κατά μέσο όρο 22 τόνοι χώματος. Όσον αφορά την διακίνηση, η πόλη κλειδί είναι η Αμβέρσα, η αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα  των διαμαντιών, απ’ όπου κλείνονται συμβόλαια για το 70% των παγκοσμίως διακινουμένων διαμαντιών.

    Σε κάποιες περιπτώσεις στην Αφρική τα ορυχεία ελέγχονται από ένοπλες ομάδες που χρησιμοποιούν τα έσοδα για να χρηματοδοτούν τις δραστηριότητές τους ή για άλλους σκοπούς. Οι εργάτες συχνά  εργάζονται κάτω από καθεστώς καταναγκαστικής εργασίας, ή και σκλαβιάς.  Τα διαμάντια αυτά έχουν πάρει την ονομασία “Blood Diamonds”  Γίνεται τελευταία  μία  προσπάθεια να απαγορεύεται η διακίνηση διαμαντιών με τέτοια προέλευση.

    ΔΙΑΣΗΜΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ 

    1) Cullinan . Το μεγαλύτερο διαμάντι που έχει βρεθεί ποτέ. Ακατέργαστο ζύγιζε 3.106 καράτια Βρέθηκε το 1905 στη νότια Αφρική, και πήρε το όνομα του από τον ιδιοκτήτη του ορυχείου όπου βρέθηκε. Το δώρισαν στον βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο τον VII, για τα γενέθλιά του το 1907. Κόπηκε σε πολλά μεγάλα και εντυπωσιακά μπριγιάν, το   Cullinan  I, 530 καράτια, το μεγαλύτερο επεξεργασμένο διαμάντι που υπάρχει και στολίζει την κορυφή του Αγγλικού στέμματος, το Cullinan  II ,317 καράτια, και πολλά ακόμη. 

    2) Excelsior. Βρέθηκε από έναν εργάτη το 1893, στα ορυχεία της De Beers στη νότια Αφρική. Κόπηκε το 1904 στο ʼμστερνταμ σε 21 μπριγιάν.

    3) Ορλώφ . Ζύγιζε 193 καράτια και βρισκόταν στο σκήπτρο του τσάρου της Ρωσίας.

    4) Το Darya-i-Nur το οποίο βρισκόταν στο στέμμα του σάχη της Περσίας.

    ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ - ΑΠΟΜΙΜΗΣΕΙΣ - ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ 

    Τα συνθετικά είναι διαμάντια όμοια με τα φυσικά ως προς την σύστασή τους, που όμως δεν παράγονται στη φύση αλλά στο εργαστήριο. Είναι πολύ δύσκολο ακόμα και στους ειδικούς να τα διακρίνουν από τα φυσικά. Οι ποσότητες των συνθετικών διαμαντιών που παράγονται  για την κοσμηματοποιία, είναι πολύ μικρές. Κυρίως συνθετικά είναι τα διαμάντια άνω του 1,5 καρατίου γιατί τα φυσικά σπανίζουν σε αυτά τα μεγέθη. Οι απομιμήσεις (υποκατάστατα), είναι άλλα υλικά ( που δεν είναι διαμάντια ως προς την σύστασή τους) που η εμφάνισή τους μοιάζει με το διαμάντι, και τα χρησιμοποιούμε λόγω χαμηλότερου κόστους για να υποκαθιστούν τα διαμάντια. 

    Τα πιο διαδεδομένα υποκατάστατα στην αγορά είναι το συνθετικό ζιρκόν, και τελευταία ο συνθετικός μοϊσσανίτης. Ακόμη χρησιμοποιούνται σαν υποκατάστατα το διάφανο ζαφείρι, το δίφανο τοπάζι, ο γκοσενίτης (βήρυλλος), γροσουλάριος (γρανάτης), η ορεία κρύσταλλος και το στρας.. Εννοείται ότι οι πωλητές κοσμημάτων πρέπει να πληροφορούν τους πελάτες τους, ποια ακριβώς πέτρα έχει χρησιμοποιηθεί στο κόσμημα που πουλάνε.  Για την ανάδειξη (βελτίωση) της εμφάνισης των διαμαντιών χρησιμοποιούνται πολλές τεχνικές : ακτινοβόληση με laser για την εξάλειψη ατελειών και αλλαγή του χρώματος, εφαρμογή σφραγιστικών υλικών για να κλείνουν οι ρωγμές, θερμική επεξεργασία για βελτίωση χρώματος κ.α. Οι επεμβάσεις αυτές δεν θεωρούνται αποδεκτές από την βιομηχανία του κοσμήματος. Πάντως οι εκτιμητές γεμολόγοι μπορούν να εντοπίσουν αν έχουν γίνει επεμβάσεις σε μία πέτρα ή όχι.

    Δείτε και την wikipedia

    Δείτε και την live pedia

    Ειδήσεις για διαμάντια στη Jewelpedia
     

    http://www.jewelpedia.com/technics_details.php?catid=8&id=644

  • Πρόσφατα
    28-01-2022
    Η μιλανέζικη εταιρία κοσμημάτων Pomellato πρόσφατα παρουσ...
    22-01-2022
    Ο ιστορικός ελληνικός οίκος κοσμημάτων Λαλαούνης συνε...
    17-01-2022
    Στη μελέτη που ακολουθεί οι συγγραφείς Α. Κύρη και Μ. Μα...
    17-01-2022
    Cleopatra's Vault, η νέα συλλογή κοσμημάτων της Αμερικανίδας...