Σκύθες ονομάστηκαν οι λαοί που έζησαν από τον 7ο έως τον 3ο π.Χ. αιώνα στις στέπες βόρεια από την Μαύρη Θάλασσα. Οι φυλές αυτές μιλούσαν διαλέκτους της οικογένειας των ιρανικών γλωσσών, ήταν κατά βάση νομαδικές και πολεμοχαρείς. Οι Σκύθες (όπως και πολλοί λαοί του αρχαίου κόσμου) είχαν τη συνήθεια να θάβουν τους νεκρούς μαζί με κάποια από τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν κατά τη διάρκεια της ζωής τους (κτερίσματα). Η συνήθεια αυτή υπήρξε πολύτιμη για τους ιστορικούς γιατί διέσωσε πληθώρα αντικειμένων τα οποία βρέθηκαν σε τάφους και μας αποκάλυψαν τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των ανθρώπων που έζησαν σε παλαιότερους πολιτισμούς. . Σε αντίθετη περίπτωση τα πολύτιμα αυτά αντικείμενα θά έλιωναν στο χωνευτήρι της αέναης ανακύκλωσης των πολύτιμων μετάλλων, και οι γνώσεις μας για τη ζωή και τις τεχνικές ικανότητες αυτών των ανθρώπων θα ήταν πολύ φτωχότερες.

Ήδη από τον 18ο αιώνα σποραδικά βρίσκονταν χρυσά και ασημένια αντικείμενα στις περιοχές που είχαν ζήσει οι Σκύθες. Τα επόμενα χρόνια, το Ρωσικό κράτος των τσάρων και στη συνέχεια το Σοβιετικό κράτος πραγματοποίησαν συστηματικές ανασκαφές με πολύ σημαντικά ευρήματα του Σκυθικού πολιτισμού. Τα περισσότερα από αυτά τα ευρήματα σήμερα φιλοξενούνται στα μουσεία των χωρών της περιοχής και τα περισσότερα στο μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης.
Η Σκυθική τέχνη χωρίζεται σε τρεις περιόδους:

Η πρωτοσκυθική περίοδος 7ος και 6ος αι. π.Χ. κατά την οποία τά έργα καλλιτεχνικής μεταλλουργίας όπως όπλα ιπποσκευές καλλωπιστικά και διακοσμητικά αντικείμενα έχουν σαν βασική θεματολογία το ζωικό βασίλειο. Ελάφια αίγαγροι λιοντάρια και αρπακτικά ήταν συνηθισμένα θέματα των μεταλλικών αντικειμένων της εποχής. Συχνά οι καλλιτέχνες φαντάζονταν πλάσματα με στοιχεία από περισσότερα ζώα. Υπήρχε η πίστη πως όποιος κατέχει ή φοράει τέτοια αντικείμενα θα αποκτήσει τη δύναμη του ζώου που αναπαριστάται.

Η μεσοσκυθική περίοδος, 5ος και 4ος αιώνας. Την εποχή εκείνη οι Σκύθες έρχονται σε στενή επαφή με τις Ελληνικές αποικίες της Μαύρης Θάλασσας με αποτέλεσμα οι Σκύθες καλλιτέχνες να επηρεαστούν από τους Έλληνες τεχνίτες και την θεματολογία των Ελληνικών κοσμημάτων. Είναι πολύ πιθανό πολλά από τα έργα αυτής της περιόδου να έχουν κατασκευαστεί σε ελληνικά εργαστήρια κατόπιν παραγγελιών των μελών της σκυθικής αριστοκρατίας.

     Εμβληματικό έργο της σκυθικής μεταλλουργίας η χρυσή χτένα του 4ου αιώνα που βρέθηκε σε τύμβο στην περιοχή Σαλάχα. Έργο μεγάλης τεχνικής ακρίβειας έχει κατασκευαστεί με την τεχνική της χύτευσης και , αναπαριστά σκηνές μάχης και από τις δύο όψεις του αντικειμένου. Βρίσκεται στο μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης. Η Σκυθική συλλογή του μουσείου Ερμιτάζ στηρίχτηκε στην Σιβηρική Συλλογή του τσάρου Πέτρου ʼ ο οποίος με την πρωτοφανή (και σωτήρια) διαταγή απαγόρευσε το λειώσιμο των αρχαίων χρυσών και ασημένιων αντικειμένων.

Ύστερη Σκυθική περίοδος 4ος και 3ος αι. π.Χ. Τα χρόνια αυτά η μόνιμη ζωόμορφη θεματολογία συνεχίζει να εμφανίζεται στα σκυθικά διακοσμητικά και καλλωπιστικά αντικείμενα σε πιό εκλεπτυσμένες και αφαιρετικές φόρμες λόγω της επαφής των Σκυθών με το Ελληνικό στοιχείο. Συγχρόνως λόγω πάλι της Ελληνικής επιρροής εμφανίζονται και ανθρωπόμορφες παραστάσεις.στα σκυθικά μεταλλουργικά έργα.

Στις αχανείς στέπες και τα υψίπεδα ανάμεσα στην Ουγγαρία και την Μογγολία έζησαν τα χρόνια εκείνα και άλλες φυλές όπως οι Σαρμάτες οι Μασσαγγέτες οι Ταγκάρ. Ήταν και αυτοί νομάδες και τα έργα που τους αποδίδονται έχουν πολλές ομοιότητες με τα καλλιτεχνικά έργα των Σκυθών.