Το αδιάφανο αυτό ορυκτό, έχει χρώμα χρυσαφί και στιλπνή επιφάνεια, αλλά οι χρυσοθήρες το ονόμαζαν “the fool’s gold”, γιατί παρά το χρώμα του, μόνο ο τρελός θα το μπέρδευε με τον χρυσό. Το όνομα σιδηροπυρίτης δόθηκε από τους αρχαίους  Έλληνες γιατί πίστευαν ότι είναι φτιαγμένο από σίδηρο και πυρ. Η φωτιά απελευθερώνεται σαν σπίθα, όταν χτυπήσουμε το σιδηροπυρίτη με αιχμηρό αντικείμενο. Χημικά είναι θειούχος σίδηρος FeS2, κρυσταλλώνεται στο κυβικό κρυσταλλογραφικό σύστημα, έχει σκληρότητα 6.5 , και ειδικό βάρος 5. Μέχρι το 1800, ο όρος σιδηροπυρίτης περιλάμβανε και τα ορυκτά, μαρκασίτης, αρσενοπυρίτης, χαλκοπυρίτης και μαγνητοπυρίτης. Ο σιδηροπυρίτης διοχετεύεται κυρίως για βιομηχανική χρήση, αλλά η καλή του ποιότητα, χρησιμοποιείται και στην κατασκευή. κοσμημάτων.