Νέες ανάγκες - Νέες λύσεις

Οι έλληνες είχαμε πάντα μία εμμονική σχέση με την ιδιοκτησία. Θέλουμε το δικό μας σπίτι, το δικό μας εξοχικό, το δικό μας μαγαζί κ.λ.π.. Σε αυτά τα πλαίσια ο έλληνας τεχνίτης ή καλλιτέχνης εφόσον είναι αυτοαπασχολούμενος θέλει το δικό του εργαστήριο πλήρως εξοπλισμένο. Η οικονομική συγκυρία που ζούμε ανέδειξε την αρνητική πλευρά της κατοχής ακίνητης περιουσίας. Κατά παρόμοιο τρόπο αναδείχθηκε η δυσκολία για ένα νέο καλλιτέχνη να αποκτήσει ένα πλήρως εξοπλισμένο στούντιο.
Οι τεχνικές τις οποίες μπορεί να μετέλθει ένας μεταλλοτεχνίτης είναι πάμπολλες. Αυτό άλλωστε καθιστά την κατασκευή κοσμημάτων ενδιαφέρουσα και συνεχώς καινοτομική. Η σφυρηλάτηση, οι χυτεύσεις, η πρέσσα, οι επιμεταλλώσεις, τα σμάλτα είναι κάποιες από τις παραδοσιακές τεχνικές τις οποίες έχει στη διάθεσή του ο κατασκευαστής κοσμημάτων. Σε αυτές προστίθενται νέες δυνατότητες, όπως ο μεταλλικός πηλός, η συγκόλληση με laser, ή η παραγωγή υποβοηθούμενη από τον υπολογιστή, 3Dprinting, cnc, κ.λ.π.
Είναι φανερό ότι αυτό που σήμερα θεωρείται ένα εξοπλισμένο εργαστήριο, είναι μία αρκετά δαπανηρή επένδυση. Επιπλέον ενώ είναι πολύ χρήσιμο ο καλλιτέχνης να έχει στη διάθεσή του όλες αυτές τις τεχνικές γιατί διευρύνουν τον ορίζοντά του, είναι βέβαιο ότι πολλές δεν θα επιλέξει να τις χρησιμοποιήσει ποτέ στην πράξη.
Ο καλύτερος τρόπος για να έχει ένας καλλιτέχνης στη διάθεσή του όλο τον εξοπλισμό για να υλοποιήσει τις δημιουργίες του, είναι η ενοικίαση του εξοπλισμού. Αυτή μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, ο πιό απλός είναι ένας επιχειρηματίας να εξοπλίσει ένα χώρο με μηχανήματα όπου έναντι ενοικίου οι καλλιτέχνες να τα χρησιμοποιούν.
Και αν στην Ελλάδα η ιδέα αυτή φαντάζει πολύ εξωτική, σε άλλες περιοχές του μικρού μας κόσμου είναι κοινός τόπος. Η Κίνα είναι μία από αυτές. Η Κίνα είναι μία χώρα πρότυπο. Θετικό πρότυπο για τη μεγάλη προσαρμοστικότητα, και αποτελεσματικότητα του παραγωγικού της μοντέλου, και αρνητικό πρότυπο για την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας.
Στην Κίνα λοιπόν η παραγωγή γίνεται σε μεγάλο βαθμό σε βιομηχανοστάσια. Για παράδειγμα τα ρολόγια όλου του πλανήτη παράγονται σε μία πόλη της νότιας Κίνας που ονομάζεται Σενζέν. Εκεί υπάρχουν βιομηχανοστάσια (που σημαίνει μεγάλα κτήρια με μηχανήματα) για παραγωγή ρολογιών. Πρέσσες, τρυπάνια, επιμεταλλωτήρια και ότι άλλο μπορεί να χρειαστεί. Ένας επιχειρηματίας, ο οποίος έχει μία παραγγελία για μία ποσότητα ρολογιών νοικιάζει το χώρο για κάποιες μέρες, προσλαμβάνει εργάτες για κάποιες μέρες και δουλεύοντας νυχθημερόν ολοκληρώνει την παραγωγή τάχιστα. Την επόμενη εβδομάδα ο ίδιος εργάτης με τον ίδιο ή άλλο επιχειρηματία, στο ίδιο ή άλλο βιομηχανοστάσιο, θα παράγει μία άλλη παρτίδα ρολογιών. Οι συνθήκες εργασίας εκεί μάλλον μοιάζουν με τις συνθήκες εργασίας στη ρωμαική γαλέρα, αλλά αυτό είνα αντικείμενο άλλων να το προσεγγίσουν.
Αφήνοντας αυτό το κάπως θλιβερό μοντέλο ας δούμε ένα άλλο υπόδειγμα από τις Η.Π.Α. Σε διάφορες πόλεις των Η.Π.Α. λειτουργεί μία επιχείρηση που ονομάζεται TechShop. Η εταιρία αυτή έναντι μιας μηνιαίας συνδρομής 100$ παρέχει στους συνδρομητές της τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τον μηχανολογικό της εξοπλισμό που αποτελείται από πλήθος μηχανημάτων παλαιάς και νέας τεχνολογίας. Μηχανήματα μετάλλου, ξύλου, πλαστικού κ.λ.π. και μηχανήματα που λειτουργούν υπό την καθοδήγηση υπολογιστή. Ο χρήστης κάνει κράτηση μέσω υπολογιστή για τα μηχανήματα που χρειάζεται για το χρόνο που τα χρειάζεται. Επιπλέον γίνονται μαθήματα για την εκμάθηση της λειτουργίας των διαφόρων μηχανημάτων που μπορεί να ενδιαφέρουν τον κάθε συνδρομητή. Είναι φανερό ότι με αυτό το χαμηλό αντίτιμο μπορεί ο κάθε ένας καλλιτέχνης, φοιτητής, εφευρέτης, επαγγελματίας κ.λ.π. να κάνει τις πλέον πολύπλοκες κατασκευές, χωρις να νοικιάζει χώρο και χωρίς να επενδύει σε μηχανήματα.
Αντίστοιχα υπάρχουν εταιρίες που παρέχουν πιό εξειδικευμένο εξοπλισμό, για παράδειγμα η Pratt νοικιάζει πλήρως εξοπλισμένα στούντιο για κατασκευαστές κοσμημάτων.
Αυτό το μοντέλο παραγωγής είναι μάλλον πολύ κατάλληλο για την σημερινή ελληνική πραγματικότητα, και θα μπορούσαν έτσι οι πολύ ταλαντούχοι νέοι καλλιτέχνες μας να υλοποιούν τις δημιουργίες τους χωρίς να γίνεται σπατάλη πόρων. Οι χώροι τέτοιων δραστηριοτήτων θα μπορούσαν να γίνουν χώροι ανταλλαγής ιδεών, συνέργειας και σύνθεσης, όπως επίσης χώροι διδασκαλίας και εκμάθησης τεχνικών και μηχανημάτων.
Αμήν!