Η Νέα Γενιά του Σκανδιναβικού Κοσμήματος

 Η Annie Berner εργαζόταν σαν σχεδιάστρια κοσμημάτων στην εταιρία Dannijo . Το 2016 δημιούργησε το δικό της brand και παρουσίασε την πρώτη της συλλογή κοσμημάτων στη γενέτειρά της το Όσλο και είχε ευρεία αποδοχή. Πρόσφατα παρουσίασε τη δεύτερη συλλογή της σε ασήμι, χρυσό και χρωστικές. Στη σχεδίαση κυριαρχούν οι κυματοειδείς καμπύλες και η σειρά έχει την ονομασία Lunch (γεύμα!) Οι φόρμες της έχουν μάλλον μεσογειακό ύφος και δεν θυμίζουν πολύ την μίνιμαλ γραμμή που μας έχουν συνηθίσει οι Σκανδιναβοί. Η ίδια λέει πως μόνο την τελευταία δεκαετία τα σκανδιναβικά κοσμήματα είναι πολύ λιτά. Παλαιότερα οι γραμμές ήταν πολύ πιό σύνθετες.

Ο Fredrik Nathorst και ο Jacob Skragge έστησαν το 2011 τη φίρμα τους All Blues από την κουζίνα της μητέρας του Nathorst με «κανένα concept, καθόλου χρήματα, καμία εκπαίδευση, τίποτα». Είχαν μόνο την ιδέα πως στην αγορά υπάρχει ένα κενό και σκέφθηκαν να το καλύψουν. Αποφάσισαν λοιπόν να συνδυάσουν την ποιότητα ενός οίκου κοσμημάτων με τη φρέσκια ματιά ενός οίκου μόδας. Το 2016 το δίδυμο παρουσίασε την πρώτη του συλλογή σκουλαρίκια, δαχτυλίδια, και κολιέ σε ασήμι, λουστραρισμένο αλλά και σε πιό επεξεργασμένες επιφάνειες. Η σειρά ονομάστηκε Fat and Hungry Snakes (Χοντρά και πεινασμένα φίδια!!). Δεν πήγε άσχημα εμπορικά αλλά δεν είχε ικανοποιητική παρουσία στα μέσα, γιατί τα κομμάτια δεν ήταν πολύ εντυπωσιακά. Χρειαζόμασταν κάτι ξεχωριστό γι αυτό δημιουργήσαμε τη σειρά Ruined Omelette (ερειπωμένη ομελέτα). Επιτέλους οι πελάτες σταμάτησαν να κάνουν κύλιση στο instagram και έκαναν στάση στα κοσμήματά μας.

Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που η δανέζα σχεδιάστρια Sophie Bille Brahe σχεδίασε το Croissant de Lune και τα σκουλαρίκια του ενός αυτιού δεν ήταν ποτέ τα ίδια από τότε. Ήταν μόνο μια απλή γραμμή διαμαντιών που ακολουθούσε την καμπύλη του αυτιού . Το σκουλαρίκι ήταν φόρος τιμης στον πρόγονο της τον περίφημο αστρονόμου Tycho Brahe και ενσωματώνει την υποτιμημένη προσέγγιση της πολυτέλειας , σύμφωνα με την οπτική της σχεδιάστριας: «Ήθελα το έργο μου να έχει ένα αρκετά βιομηχανικό συναίσθημα», εξηγεί, «ακόμη και αν και όλα ήταν χειροποίητα. "Το μινιμαλιστικό στυλ της Bille Brahe εμπλουτίζεται από τις ιστορίες που λέει μέσα από τις δημιουργίες της. "Τα υλικά που χρησιμοποιώ στις συλλογές μου, η έμπνευση , έχουν παντα σαν αφετηρία ένα προσωπικό σημείο της ζωής μου", λέει η σχεδιάστρια. Το 2013 άρχισε να εργάζεται με μαργαριτάρια αφού η μητέρα της έδωσε ένα μαργαριτάρι κολιέ για να γιορτάσει τη γέννηση του παιδιού της. Η συλλογή της ʼνοιξη / Καλοκαίρι του 2018, εν τω μεταξύ, εμπνεύστηκε από ένα βιβλίο που κληρονόμησε για τα λουλούδια και την ικανότητά τους να εκφράζουν συναισθήματα. "Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να προσπαθήσετε να προσφέρετε κάτι που είναι πολύ μοναδικό και προσωπικό", λέει. "Κάτι που είναι σημαντικό για εσάς και με την ελπίδα ότι θα είναι επίσης σημαντικό για τους άλλους".

Όταν η δανέζα σχεδιάστρια Maria Black κυκλοφόρησε το 2010 το σκουλαρίκι Monocle - ένα λεπτό ασημένιο κύκλο που κρέμεται από μια μακρά ρυθμιζόμενη αλυσίδα που μπορεί να τραβηχτεί μέσα από το αυτί, όλοι ρωτούσαν Τι είναι αυτό; ". Ήταν μια απλή ιδέα, αλλά εξακολουθούσε να αμφισβητεί το status quo, εξισορροπώντας ανάμεσα στο εμπορικό κόσμημα της εποχής και στο στυλ hardcore του Stephen Webster και του Shaun Leane.

 "Πιέζοντας τα όρια του τι το κόσμημα είναι και τι θα μπορούσε να είναι"  γέχειίνει εμμονή για την Black, η οποία ειδικεύεται σε  σκουλαρίκια trompe l'oeil που μοιάζουν σαν να απαιτούν αρκετές τρύπες - ή ακόμα και τέντωμα αυτιών - για να φορεθούν, αλλά είναι έξυπνα σχεδιασμένα για να αποφύγουν και τα δύο. Παρόλο που σχεδιάζει για όλα τα μέρη του σώματος, το αγαπημένο πεδίο σχεδιασμού της Black παραμένει το αυτί: "Μπορείς να τρυπήσεις πολλές τρύπες, μπορείς να κρεμάσεις πράγματα σε αυτό - για μένα οι δυνατότητες είναι ατελείωτες". Αν και ακολουθεί την παραδοσιακή δανική προσέγγιση στο σχεδιασμό, δουλεύoντας στο πάγκο και δοκιμάζοντας τα κομμάτια σε μοντέλα πριν τα τελειώσει, η αισθητική της επηρεάστηκε βαθιά από την εποχή που ζούσε στο Λονδίνο, όπου η εταιρία της ξεκίνησε από το 2010 έως το 2015. "Μου αρέσει η αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο" εξηγεί. "Στα μινιμαλιστικά κοσμήματά μας προσθέτουμε λίγη τρέλα."

Η σουηδέζα σχεδιάστρια Sara Robertsson περιγράφει το έργο της ως «Βιολογικό Μινιμαλισμό» (organic minialism) - ένας συνδυασμός καθαρών γραμμών και μαλακών μορφών εμπνευσμένων από την κίνηση των υφασμάτων και τη φύση. "Είναι ένας άλλος τύπος μινιμαλισμού", λέει η Robertsson. «Είναι κοντά στη φύση, αλλά συγχρόνως πολύ νηφάλιος, καθαρός και μετριοπαθής». Ενώ στα παραδοσιακά κοσμηματοπωλεία τα κοσμήμαα έχουν σαν αφετηρία σκίτσα ή 3D προγράμματα, η Robertsson χρησιμοποιεί την κατασκευή μοτίβων για να δημιουργήσει τα ρέοντα σχέδιά της. Ξεκινώντας με το χαρτί και το ψαλίδι, σχηματίζει τα κομμάτια της καμπυλώνοντας ένα πολύ λεπτό μεταλλικό φύλλο με το χέρι.