Οι λίθοι και οι μύθοι

Θρύλοι και μύθοι έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ιστορία πολλών ανθρώπινων πολιτισμών. Πετρώματα και ορυκτά ερμηνεύονται συχνά ως δείκτες σταθερότητας -ψυχικής υγείας, συνδέονται με την αρχέγονη ισχύ και διαθέτουν εσωτερικές δυνάμεις.
Εδώ και εκατοντάδες χρόνια, οι άνθρωποι με την χρήση πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων  προσπαθούν να θεραπεύσουν ασθένειες , ψυχικές διαταραχές και να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους. Καθημερινά αστρολόγοι αντιστοιχούν τους πλανήτες της ηλιακής μας γειτονιάς με πολύτιμους λίθους. Αρκετοί χρησιμοποιούν τους πολύτιμους λίθους καθώς θεωρούν ότι τους παρέχει προστασία και επειδή ενισχύουν τις ευεργετικές επιδράσεις τους. ʼλλοι προτιμούν τους πολύτιμους λίθους για να προλάβουν μια κακή ασθένεια, τις  παθήσεις της καρδιάς ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το φυλακτό τους φέρνει ευτυχία και ευημερία.

Γαλακτικά πετράδια -Η ευρωπαϊκή λαϊκή ιατρική περιλαμβάνει για παράδειγμα τη χρήση των «γαλακτικών πετραδιών» για την ενθάρρυνση του θηλασμού. Χρησιμοποιεί χιαστολίτη μια ποικιλία του ορυκτού ανδαλουσίτη που είναι γνωστός για το διακριτικό σχήμα του σε σταυρό με μαύρους λεκέδες από γραφίτη. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με το σχηματισμό του σταυρού του χιαστολίτη, ωστόσο, η πιο ευρέως αποδεκτή θεωρία, που προτάθηκε από τον Frondel το 1934, δείχνει ότι οφείλονται σε συγκέντρωση προσμίξεων κυρίως από γραφίτη στις ταχέως αναπτυσσόμενες γωνίες κρυστάλλων ανδαλουσίτη. Καθώς η συγκέντρωση αυτών των προσμίξεων αυξάνουν, η ανάπτυξη του κρυστάλλου επιβραδύνεται.

Όνυχας- Σε πολλούς πολιτισμούς, οι γυναίκες χρησιμοποιούν  πέτρες όνυχα (μαύρος χαλαζίας με λεπτή υφή) που τις βοηθά  να αντιμετωπίσουν τυχόν φόβους σχετικά με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Η ελληνική λέξη «όνυξ», σημαίνει καρφί ή νύχι  .Είχε ευρέως χρησιμοποιηθεί από τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Σύμφωνα με την μυθολογία μας κάποτε ο Έρως έκοψε τα θεϊκά νύχια της Αφροδίτης με ένα βέλος, όπως αυτή κοιμόταν, τα άφησε πάνω στην άμμο και οι Μοίρες τα μετέτρεψαν  σε πέτρα, έτσι ώστε μείνουν παντοτινά. Στην αρχαιότητα, σχεδόν όλοι οι χαλαζίες από άσπρο έως σκούρο καφέ και μαύρο χρώμα ονομάζονταν όνυχες. Οι «έγκυες πέτρες» συχνά εμφανίζουν λευκές ρίγες στο μαύρο φόντο τους και κάνουν αυτό το ημιπολύτιμο λίθο ακόμα πιο εντυπωσιακό. Επικρατεί η αντίληψη ότι αυτή η πέτρα για να αναπτύξει πλήρως τη δύναμη της θα πρέπει μια φορά την εβδομάδα να τοποθετείται κάτω από τρεχούμενο νερό ή στο χώμα για μια ημέρα.

Το ηλιοτρόπιο, επίσης είναι γνωστό ως πέτρα του αίματος, μια ποικιλία από ίασπη ή χαλκηδόνιο (το οποίο είναι ένα μείγμα κρυπτοκρυσταλλικού χαλαζία). Παραδόξως η «κλασική» πέτρα του αίματος είναι πράσινη ίασπις (χαλκηδόνιος) με κόκκινα εγκλείσματα του ορυκτού αιματίτη. Επίσης γνωστές είναι «πέτρες αίματος» οι οποίες συχνά έχουν χρησιμοποιηθεί σε αιμορραγίες. Το ηλιοτρόπιο μερικές φορές χρησιμοποιείται σε σκαλιστά δαχτυλίδια και θεωρείται ως παραδοσιακό πετράδι σχετικό με τον μήνα γέννησης ιδίως για το μήνα Μάρτιο.

Νεφριτικές πέτρες, χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του κολικού του νεφρού. Στα μέσα του 17ου αιώνα αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τον Θωμά Νίκολς, συγγραφέα βιβλίου για πολύτιμους λίθους. Φοριόταν σαν φυλαχτό για να ανακουφίσει τον πόνο ή την ασθένεια των νεφρών. Πρόκειται για νεφρίτη ορυκτό του ασβεστίου του μαγνησίου και του πυριτίου, παραλλαγή του ακτινολίθου της ομάδας των αμφιβόλων. Το όνομά του προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «νεφρός λίθος» .Ίσως  δόθηκε το όνομα από το χρώμα που παρουσιάζουν οι «πέτρες στα νεφρά», ή για την θεραπευτική χρήση τους. Οι Ρωμαίοι αρχικά την αποκαλούσαν «Lapis nephriticus», όμως στη συνέχεια έλαβε διάφορες παρεμφερείς ονομασίες. Οι νεφρίτες γενικά απαντώνται σε πετρώματα με σερπεντίνη ή σε κροκάλες και λατύπες.

Ροδοχρωσίτης- Ονομάζεται από την αρχαία ελληνική λέξη "ροδόχρους" , πρόκειται για  ορυκτό του μαγγανίου. Συναντάται σε υδροθερμικές φλέβες μαζί με άλλα ορυκτά του μαγγανίου,γαληνίτη, σιδηροπυρίτη, ασβεστίτη , χαλαζία κά. Συχνά χρησιμοποιείται ως διακοσμητικό υλικό και ως ημιπολύτιμος λίθος στην κοσμηματοποιία . Σταματά τις ημικρανίες, προστατεύει από τις μολύνσεις και βελτιώνει το δέρμα. Επίσης την χρησιμοποιούν για να καθαρίζει η καρδιά από συναισθηματικά σοκ και παλιά ενεργειακά εμπόδια, φέρνει την αγάπη, δίνει ενέργεια και καλή διάθεση.

Κεραύνιοι λίθοι-Στην Αρχαία Ελλάδα πίστευαν ότι οι λίθοι αυτοί έπεφταν στη γη υπό την μορφή κεραυνών .Οι κεραύνιοι λίθοι αντιπροσωπεύουν τη δύναμη του κεραυνού, της αστραπής και της θύελλας, που σχίζει και σπάει. Είναι γνωστές και ως «Πέτρες αστραπή» που προστατεύουν από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες . Ο Πλίνιος τους αναφέρει σαν  «Lapis Fulminis», και σημειώνει πως οι λίθοι αυτοί κατά την πτώση τους, σχίζουν δένδρα και βράχους, και αρκετές φορές σκοτώνουν ανθρώπους και ζώα. Συχνά είναι γνωστές ως «αστροπελέκια, σπεκλάρια» ή «γλωσσόπετρες», γιατί μοιάζουν με την γλώσσα.

Τεκτίτης – Πήρε το όνομα του από την αρχαία ελληνική λέξη «τηκτός», που σημαίνει λειωμένος. Είναι ένα άμορφο πυριτικό γυαλί , το οποίο έχει προέλθει από το διάστημα. Πρόκειται για μετεωρίτη ενώ συχνά έχει να κάνει με αερόλιθο. Οι μουσουλμάνοι θεωρούν  τον μαύρο μετεωρίτη «αλ Χατζαρού λ' Ασγουάντ» ως ιερό και πιστεύουν ότι έπεσε στη γη από την εποχή του Αδάμ και της Εύας. Εξαιτίας της εξωγήινης προέλευσής του, θεωρείται ότι τονώνει την επικοινωνία , ενθαρρύνει την πνευματική ανάπτυξη  κά.

Σερπεντίνης ή οφίτης (πέτρα του απείρου). Στην  λατινική, η λέξη σερπεντίνης (serpens) σημαίνει όφις (φίδι) εξαιτίας της υφής των ορυκτών που αποτελούν το πέτρωμα και μοιάζουν με το δέρμα του φιδιού.  Λέγεται ότι φέρνει την αγάπη, χρησιμοποιείται σε μεταφυσικές αναζητήσεις,  προστατεύει από τους εθισμούς ,απομακρύνει το άγχος και τη θλίψη και προστατεύει από την δηλητηρίαση. Μερικές παραλλαγές του έχουν  εντυπωσιακό πράσινο ή κίτρινο χρώμα και χρησιμοποιείται από τους κοσμηματοποιούς . Ορυκτολογικά ο  σερπεντίνης ανήκει σε ομάδα πολυμορφικών πυριτικών ορυκτών. Πρόκειται για δευτερογενές ορυκτό από τα πλέον διαδεδομένα στην φύση και αποτελεί προϊόν εξαλλοίωσης μαγνησιούχων πυριτικών ορυκτών και ιδιαίτερα του ολιβίνη. Συναντάται σε πυριγενή και μεταμορφωμένα πετρώματα. Χρειάζονται προσοχή οι ινώδεις παραλλαγές του, καθώς έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να προκαλέσουν καρκινογενέσεις.

Οψιδιανός-Το ηφαιστειακό γυαλί πρωτοχρησιμοποιήθηκε εξαιτίας της σύστασης και ανθεκτικότητάς του, από τους παλαιολιθικούς απογόνους μας για την κατασκευή λεπίδων που χρησίμευαν ως μαχαίρια. Ο οψιδιανός από το Γυαλί χρησιμοποιήθηκε στην ύστερη εποχή του Χαλκού για την κατασκευή λίθινων αγγείων. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι Αζτέκοι και οι Μάγια τον χρησιμοποιούσαν ως φυλακτό. Λέγεται ότι απομακρύνει τις τοξίνες από το σώμα, ηρεμεί τους μυϊκούς σπασμούς και κάνει καλό στο δέρμα και στα μάτια.

Μάτι Τίγρης-Είναι πυριτικό ορυκτό και ανήκει στην οικογένεια του χαλαζία. Παλιά τα χρησιμοποιούσαν  ως φυλαχτά για την υγεία. Πιστεύεται ότι προειδοποιούν έγκαιρα για τυχόν επερχόμενη ασθένεια.  Στην Ινδία  χρησιμοποιείται για να ελέγχει τους κατώτερους δαίμονες και τα κακά στοιχειά της φύσης.  Επιπλέον υπάρχουν οι  «πέτρες για το μάτι» για την προστασία από κάθε κακό.

Οπάλιος- Ο Πλίνιος στο βιβλίο του «Historia Naturalis» τον αναφέρει ως opalus. Αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του πυριτίου,ενώ η μάζα του περιέχει περίπου 10% νερό. Συχνά χάνει το νερό του με πολύ αργούς ρυθμούς με αποτέλεσμα στον χρόνο να χάνει τα χρώματά του. Πρέπει προφυλάσσεται σε κλειστό κουτί με υγρασία για  προστασία. Συνδέεται με τον ερωτισμό και την επιθυμία. Χρησιμοποιείται για να δυναμώσει τη μνήμη, να καταπραΰνει την ασθένεια του Parkinson, για τις μολύνσεις και τους πυρετούς.

Μετά από τόσα χρόνια η μαγεία, οι θρησκευτικές λατρείες και η χρήση ορυκτών και πετρωμάτων στη λαϊκή ιατρική ακόμα ασκείται σήμερα, τόσο στην χώρα μας όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου. Λιθοϊατρικές τελετουργίες εξακολουθούν να γίνονται σε διάφορους χώρους λατρείας όπου η λαϊκή θρησκεία και η παραδοσιακή ιατρική προσπαθούν να προσφέρουν την πολυπόθητη ανακούφιση από κάθε είδους ψυχολογική και σωματική δυσφορία.
Κάθε χρόνο κοντά στο χωριό Raiano στην ιταλική περιφέρεια του Abruzzo, όπου βρίσκεται από το 15ο αιώνα το ερημητήριο του San Venanzio, εορτάζεται η επέτειος του τοπικού αγίου. Σε ένα φεστιβάλ τριών ημερών, που γίνεται στις 18 Μαΐου, οι πιστοί ακολουθούν μια επίπονη τελετουργία σε στενά φαράγγια, και αναρρίχηση στο ασκητήριο, για να μετανοήσουν και στη συνέχεια καταλήγουν στο  πέτρινο δάπεδο. Επίσης, τρίβουν τα χέρια και τους ώμους τους στον τοίχο, και σηκώνουν πέτρες στην εκκλησία. Αυτό το τελετουργικό είναι μια ιδιαίτερη λιθοϊατρική πρακτική που βοηθά στην επούλωση του πόνου από τους ρευματισμούς, ανακουφίζει το κοιλιακό άλγος, τους πονοκεφάλους και τον πόνο των νεφρών.
Λίθοι και βραχώδεις σχηματισμοί θεωρούνται ιεροί και αντιμετωπίζονται με μεγάλη ευλάβεια. Μεγαλιθικές (σε αρχιτεκτονική) περιοχές είναι συχνά πολύπλοκες, συχνά η πολυπλοκότητά τους παραπέμπει σε σεβασμό, υπενθυμίζοντας τις ανεξιχνίαστες πρακτικές των αρχαίων θρησκειών.