Είναι και αυτή μια ελληνικής προέλευσης λέξη. Είναι η ιδιότητα που έχουν κάποια υλικά, να εμφανίζουν δύο διαφορετικά χρώματα , αν τα κοιτάξεις από διαφορετικές γωνίες. Αυτό συμβαίνει διότι η ακτίνα φωτός που εισέρχεται στον κρύσταλλο, χωρίζεται σε δύο ακτίνες διαφορετικού μήκους κύματος, άρα διαφορετικού χρώματος. Αν η ακτίνα χωριστεί σe τρεις , βλέπουμε τρία διαφορετικά χρώματα και έχουμε το φαινόμενο του τριχρωισμου (trichroic), αν χωριστεί σε περισσότερες έχουμε πλεοχρωισμό (pleochorism). Πολύτιμες πέτρες που εμφανίζουν το φαινόμενο του πλεοχρωισμού, είναι ο ιωλίτης, ο τανζανίτης ο ανδαλουσίτης κ.α. Τα ρουμπίνια και οι τουρμαλίνες είναι από τη φύση τους διχρωικά υλικά.

Ο διχρωϊσμός είναι μία μέθοδος ταυτοποίησης των ορυκτών, δηλαδή βοηθάει τους γεμολόγους να προσδιορίσουν την πραγματική ταυτότητα του υλικού. Διχροϊσμό μπορούμε να πετύχουμε σε τεχνητές πέτρες π.χ. γυαλιά. Ο διχρωισμός και ο πλεοχρωισμός είναι ένα πολύ ενδιαφέρον οπτικό εφφέ του πολύτιμου λίθου που του προσδίδει μεγαλύτερη γοητεία και αξία.

Κρύσταλλος τουρμαλίνης  που εμφανίζει το φαινόμενο του διχρωισμού, με τα δύο διαφορετικά χρώματα, από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες.