Δαμασκηνή τεχνική ή δαμασκήνωση είναι μία μεταλλουργική τεχνική που πήρε το όνομα της από τα περίφημα δαμασκηνά σπαθιά, που κατασκευάζονταν στη Δαμασκό της Συρίας. Οι μεταλλουργοί αυτοί είχαν αναπτύξει μια μέθοδο κατεργασίας του ατσαλιού που του έδινε μεγάλη σκληρότητα. Εν συνεχεία διακοσμούσαν το ατσάλι, ενθέτοντας διακοσμητικά στοιχεία από ασήμι χρυσό ή μπρούτζο, και τα σφυρηλατούσαν μέχρι να κατέβουν στο ίδιο επίπεδο με το ατσάλι.Αυτό το διακοσμητικό μέρος της εργασίας, που είναι μία τεχνική ένθεσης, ονομάστηκε δαμασκήνωση.

 Η τεχνική αυτή είναι αρχαιότατη. Το αναφέρει και ο Ρωμαίος φυσιοδίφης Πλίνιος, αλλά εξαιρετικά δείγματα βρέθηκαν και στις ανασκαφές των Μυκηνών. Η δαμασκηνή γεχνική αναπτύχθηκε ανεξάρτητα και σε άλλους πολιτισμούς . Οι Ινδοί έχουν αναπτύξει την τεχνική Kuftgari, που είναι η ένθεση ασημένιου σύρματος σε χαλύβδινη πλάκα και η σφυρηλάτηση μέχρι να «έλθει πρόσωπο» το ασήμι με τον χάλυβα. Στη συνέχεια ο χάλυβας βάφεται μαύρος και το ασήμι κάνει αντίθεση παραμένοντας λευκό. Οι Ιάπωνες μεταλλουργοί που κατασκεύαζαν τα διάσημα katana τα ξίφη των πολεμιστών samurai εξέλιξαν την ίδια τεχνική πού είναι γνωστή ως zougan.

     Ξίφη, θαυμάσια δείγματα δαμασκηνής τεχνικής από τον θολωτό τάφο IV στις Μυκήνες. Χρονολογούνται περίπου στα 1600 π.Χ, και βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας.

http://www.jewelpedia.com/news_details.php?id=600&catid=21

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=152347&ct=33&dt=29/06/2003