Είναι μία συνθετική ρητίνη (πλαστικό) που εφευρέθηκε από τον Βέλγο-Αμερικανό L.H. Beakeland το 1907. Ο βακελίτης είναι εμπορική ονομασία (όχι επιστημονική) και βρήκε ευρεία εφαρμογή στη βιομηχανία της εποχής, όπως στην κατασκευή ηλεκτρικών συσκευών, κουμπιών, φωτιστικών κ.λ.π. 

Χρησιμοποιήθηκε επίσης και στην κατασκευή κοσμημάτων σαν απομίμηση κεχριμπαριού, ελεφαντόδοντου κ.λ.π., καθώς επιδέχεται διάφορες κατεργασίες, όπως χύτευση, χάραξη, βαφή, γυάλισμα. Ο βακελίτης δεν χρησιμοποιείται πλέον, αλλά τα κοσμήματα των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα από βακελίτη, σήμερα έχουν συλλεκτική αξία.

Την ίδια εποχή και παράλληλα με τον βακελίτη χρησιμοποιούνταν στην κατασκευή φω μπιζού, και άλλα συνθετικά υλικά όπως ο εβονίτης, ο λουσίτης, το καταλίν, το σελιλόιντ κ.α..
 

Vintage βραχιόλια από βακελίτη από τη δεκαετία του 1940.