Ήταν ο πρώτος τρόπος που ανακάλυψαν οι άνθρωποι για να επεξεργάζονται τα μέταλλα, χιλιάδες χρόνια πριν. Σύρματα και μεταλλικά φύλλα, κατασκευαζόντουσαν με την μέθοδο της σφυρηλάτησης.. Δηλαδή χτυπούσαν ένα κομμάτι μετάλλου με ένα σφυρί πάνω σε μία σκληρή επιφάνεια   ( τα πιό πρόσφατα χρόνια η σκληρή επιφάνεια είναι ένα ατσάλινο αμόνι εξ ου και η έκφραση μεταξύ σφύρας και άκμωνος)), και το μέταλλο με το χτύπημα γινόταν πιο λεπτό και πιο μακρύ, βάσει των ιδιοτήτων του. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείτο το σύρμα και το έλασμα, στα οποία γινόταν η περαιτέρω επεξεργασία. Η σφυρηλάτηση παρέμεινε επί χιλιάδες χρόνια, η βασική μέθοδος διαμόρφωσης όλων των μετάλλων. Η σημασία της λέξης σφυρηλατώ προέρχεται από τις λέξεις σφύρα και ελαύνω (έλασμα) που σημείνει ακριβώς  την επεξεργασία ελασμάτων με τη σφύρα.

Η θεά Θέτις παραλαμβάνει από τον θεό Ήφαιστο την πανοπλία και τα όπλα του γιου της Αχιλλέα. Ο Ήφαιστος βρίσκεται στο εργαστήριό του. Στο ένα χέρι του κρατάει το σφυρί του, ενώ ένα ακόμα σφυρί βρίσκεται κρεμασμένο στον τοίχο του εργαστηρίου. Από ερυθρόμορφο αγγείο του 480 π.Χ. Βρίσκεται στο μουσείο του Βερολίνου.

Εκτός από τη διαμόρφωση των μετάλλων, η σφυρηλάτηση εφαρμόζεται και στη σκλήρυνση (και ακαμψία) των μετάλλων τη λεγόμενη ενδοτράχυνση των μετάλλων.

Τέλος χρησιμοποιούμε τη σφυηγλάτηση για την αυτογενή συγκοληση κυρίως του σίδηρου, συγκεκριμένα δύο ερυθροπυρωμένα κομμάτια σίδηρου συνενώνονται με συνεχή σφυρηλάτηση.