Έτσι λέμε το σωληνάκι από ασήμι, χρυσό, κ.λ.π. Αυτό έχει συνήθως στρογγυλή διατομή, αλλά υπάρχουν και σαρνιέρες με διατομή τετράγωνο, παραλληλόγραμμο, εξαγωνικό κ.λ.π. Χρησιμοποιείται συχνά κατά την διάρκεια κατασκευής ενός κοσμήματος, όπως π.χ. σε κουμπώματα, συνδετικά, κ.α.

    Σε βιομηχανική κλίμακα οι σαρνιέρες παράγονται από ειδικές μηχανές, τις σαρνιερομηχανές, απ’ όπου τις προμηθεύονται οι περισσότεροι κοσμηματοποιοί. Δεν είναι δύσκολο όμως να κατασκευαστούν και εντός του εργαστηρίου, με απλά εργαλεία . Πιο δύσκολο είναι να κάμψουμε την σαρνιέρα, δηλαδή να την λυγίσουμε ή να την καμπυλώσουμε.

   Η ετυμολογία της λέξης ξεκινάει από την γαλλική γλώσσα, όπου charniere λέγεται ο άξονας. Προφανώς πρόκειται για τον άξονα στον οποίο οι τεχνίτες τύλιγαν το μεταλλικό φύλλο, για να κατασκευάσουν σαρνιέρες.

    Οι τρεις σαρνιέρες από χρυσό στη φωτογραφία, είναι κατασκευασμένες το 330 π.Χ. και βρέθηκαν στο Vani, στη δυτική Γεωργία. Έχουν μήκος 3,5 cm.,και πάνω στην επιφάνεια τους είναι αποτυπωμένες με γράνες (κοκκίδωση), σβάστικες. Η περιοχή Vani βρίσκεται στο σημείο που ήταν η αρχαία Κολχίδα . Τα χρυσά αντικείμενα που έχουν βρεθεί στην περιοχή είναι κατασκευασμένα σε Ελληνικά εργαστήρια ή από Έλληνες τεχνίτες. Οι κάτοικοι της Κολχίδας είχαν συνεχείς εμπορικές δοσοληψίες με την Ελλάδα. Λόγω του πλούτου της Κολχίδας είχε δημιουργηθεί ο μύθος για το «χρυσόμαλλο δέρας», ένα δέρμα αρνιού με χρυσές τρίχες, που μετέφερε τον Φρίξο και την Έλλη στην Κολχίδα.
    Η σβάστικα είναι ένα πανάρχαιο σύμβολο, που εμφανίστηκε κατά μία περίεργη σύμπτωση, σε πολλούς και εξαιρετικά απομακρυσμένους πολιτισμούς. Στους κατοίκους της κοιλάδας του Ινδού ποταμού, στους Κινέζους, στους αυτόχθονες της προκολομβιανής Αμερικής, στην Τροία και στον Μινωικό πολιτισμό, κ.α. Το πανανθρώπινο αυτό σύμβολο, διασύρθηκε από την χρησιμοποίησή του από τους Ναζί, σαν σύμβολο του Γ΄ Ράιχ.