Είναι ποιότητα χαλκηδόνιου (χαλαζία) και έχει χρώμα καφετί. Μοιάζει πολύ με την κορνεόλη και συνήθως δε το διακρίνουμε από αυτήν. Το χρώμα όπως και στην κορνεόλη, οφείλεται σε προσμίξεις οξειδίων του σιδήρου, που υπάρχουν στη μάζα του χαλκηδόνιου. Το σάρδιο ήταν  γνωστό και στους πιο αρχαίους πολιτισμούς, που το χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή κοσμημάτων και σφραγιδόλιθων. Το όνομα οι Έλληνες το έδωσαν γιατί το προμηθεύονταν από την πόλη Σάρδεις, την πρωτεύουσα της Λυδίας στη Μικρά Ασία. Ο Θεόφραστος το ονομάζει «Σάρδινος», και ο Επιφάνειος τον περιγράφει σαν «Σάρδιος ο Βαβυλώνιος, πορφυρωπός και αιματοειδής»  Οι Σουμέριοι 3000 χρόνια π.Χ. στο έπος του Γιγλαμές περιγράφουν υπέροχα τον κήπο του θεού ( παράδεισος ) ως εξής:

Δέντρα μπροστά του βλέπει, πολύτιμα πετράδια φορτωμένα.
Αμέσως τρέχει να τα δει.
Το δέντρο έχει για φρούτα σάρδιο
Τσαμπιά γεμάτα από πετράδια, να τα θωρείς ζαλίζεσαι.
Για φύλλωμα λαζούρι
Φρούτα που είναι των ματιών χαρά

      Και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη όμως, εδάφιο 18-21 αναφέρει πως θα είναι μετά την τελική κρίση, η νέα Ιερουσαλήμ (παράδεισος ; ) : «Kαι το υλικό της κατασκευής του τείχους της ήταν  ίασπις, ενώ η πόλη ήταν από καθαρό χρυσάφι, διάφανο σαν το γυαλί. (19) Oι θεμέλιοι λίθοι του τείχους της πόλης αποτελούνταν από κάθε είδους πολύτιμη πέτρα, με καλαισθησία τοποθετημένες: ο πρώτος θεμέλιος λίθος ήταν ίασπις, ο δεύτερος ζαφίρι, ο τρίτος χαλκηδόνιος, ο τέταρτος σμαράγδι, (20) ο πέμπτος σαρδόνυχας, ο έκτος σάρδιο, ο έβδομος χρυσόλιθος, ο όγδοος βήρυλλος, ο ένατος τοπάζι, ο δέκατος χρυσόπρασος, ο ενδέκατος υάκινθος, ο δωδέκατος αμέθυστος. (21) Kαι οι δώδεκα πύλες, δώδεκα μαργαριτάρια. H καθεμιά από τις δώδεκα πύλες ήταν φτιαγμένη από ένα μαργαριτάρι. Kαι η πλατεία της πόλης ήταν από καθαρό χρυσάφι, διάφανο σαν το γυαλί.»
 

  Kνωσός. Φακοειδής σφραγιδόλιθος από σάρδιο με παράσταση ταύρων, σκαλισμένο το 1400 π.X.  Ηράκλειο Αρχαιολογικό Μουσείο.