Είναι μία τεχνική που χρησιμοποιείται  για επιφανειακή διακόσμηση των μετάλλων. Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται  από την λατινική λέξη nigellum, που θα πει μαύρος. Για την εφαρμογή του νιέλλο χαράζουμε στην επιφάνεια ενός  μεταλλικού αντικειμένου, ένα διακοσμητικό θέμα. Εν συνεχεία γεμίζουμε την χαραγμένη περιοχή με το κράμα νιέλλο το οποίο είναι σε μορφή σκόνης. Το αντικείμενο μαζί με το νιέλλο, μπαίνει στο φούρνο και ψήνονται όλα μαζί στους 1000^ο C,μέχρι το νιέλλο να ομογενοποιηθεί και να γίνει ένα σώμα με το αντικείμενο. Τότε, η χαραγμένη περιοχή του αντικειμένου, έχει πάρει το χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα του νιέλλο. Το κράμα νιέλλο αποτελείται από  χαλκό, ασήμι και μόλυβδο με την προσθήκη θειαφιού.

Δείγματα αντικειμένων με νιέλλο βρέθηκαν σε ανασκαφές στη Αίγυπτο, και σε τάφους στις περιοχές που εξαπλωνόταν ο  Μυκηναϊκός  πολιτισμός.  Οι  Ρωμαίοι και οι Πέρσες επίσης γνώριζαν αυτή την τεχνική. Το νιέλλο  βρήκε μεγάλη ανάπτυξη στην Αναγεννησιακή Ευρώπη του 15^ου αιώνα, που εφαρμοζόταν στη διακόσμηση των πανοπλιών. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη χρήση της τεχνικής στην κοσμηματοποία. Στην πρόσφατη παράδοση της Ελληνικής χρυσοχοΐας, στην Ήπειρο  και τα Ιόνια νησιά, οι  τεχνικές για το χρωμάτισμα των κοσμημάτων με μαύρο χρώμα ονομάζονταν «σαβάτι».

Εντυπωσιακή αποτύπωση σκηνής κυνηγιού πάνω σε χάλκινο εγχειρίδιο το οποίο βρέθηκε σε μυκηναικό τάφο. Αντικείνενο του 16ου αι. π.Χ. Βρίσκεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Έχει χρησιμοποιηθεί χρυσός και ασήμι, το διακοσμητικό φόντο δημιουργήθηκε με νιέλλο

 Λεπτομέρειες από ασημένια σκεύη που περιέχουν ενθέσεις από νιέλλο. Βρέθηκαν στό παλάτι του Νέστορα στην Πύλο και σήμερα φιλοξενούνται στο Εθνικό Αρχαιολογικό μουσείο.